เนะโกะคาเฟ่

ในที่สุด…ก็ได้ไปเยือน “เนะโกะคาเฟ่” ซักที!!!!!!!!!!! โอ้ยยยยย…อยากจะกรีดร้องออกมาดังๆว่า “เริ่ด!!!!” เป็นภาษาบราซิล

.

.

.

หลายคนอาจจะงง…ว่าแล้วไอ้ “เนะโกะคาเฟ่” นี่มันคืออะไรยังไง คือเข้าใจความหมายของคำว่า คาเฟ่…ไม่เป็นร้านขายชา กาแฟ ก็น่าจะขายอาหาร…

.

.

.

แต่…เนะโกะคาเฟ่นี่คืออะไรล่ะ…เป็นร้านกาแฟที่เสิร์ฟสิ่งที่เรียกว่า “เนะโกะ” รึเปล่า

ประมาณว่าเนะโกะเป็นของเด็ดของร้าน ก็เลยเอามาตั้งเป็นชื่อร้าน

หรือเจ้าของร้านมีความเกี่ยวดองกับ วงเนะโกะจัมพ์??

.

.

.

คือจริงๆแล้วถูกต้อง ที่เนะโกะเป็นของเด็ดของร้าน…แต่เค้าไม่เสิร์ฟค่ะ!!!!

.

.

.

คนที่รู้ความหมายของคำว่า “เนะโกะ” ก็น่าจะสามารถจินตนาการภาพออกมาได้ไม่ยากนัก ว่าเนะโกะคาเฟ่ น่าจะเป็นสถานที่ประมาณไหน

.

.

.

แต่สำหรับคนที่ไม่รู้ จะเฉลยให้ว่า “เนะโกะ” เป็นภาษาญี่ปุ่นค่ะ แปลว่า…สัตว์โลกที่ครองตำแหน่งน่ารักที่สุดในโลกมาหลายพันปีซ้อน

.

.

.

ถูกต้องแล้วค่ะ!!!! คำตอบก็คือ…………………………

น้องหมาหรอ?

ไม่นะ…ชั้นว่าเพนกวิ้น…เพนกวิ้นน่ารักเทพมาก กลม…น่ารัก…ไหวหรอ

ไม่ใช่ๆๆๆ น่ารักที่สุดต้องนี่สิ…นกกระจอกเทศ…ยิ่งตอนวิ่งงี้ ก้นส่ายยึกยัก เห็นแล้วจะละลายยยยยยอ่ะ ขอบอก!!!

.

.

.

พอๆๆ!!! หยุดเวิ่นเว้อกันได้แล้ว!!!…โอเค…เนะโกะ…แปลว่า แมว ค่ะ จะน่ารักที่สุดในโลกหรือไม่ อันนี้ก็แล้วแต่ความชอบส่วนบุคคลก็แล้วกันเนอะ

.

.

.

แล้ว…เนะโกะคาเฟ่มันเป็นสถานที่ยังไงกันแน่??

.

.

.

ก็เป็นคาเฟ่ที่ขายชา กาแฟทั่วๆไป…เปิดเพลงเบาๆสบายๆ แล้วก็มีหนังสือการ์ตูน แม็กกาซีนให้ลูกค้านั่งอ่านนั่งชิลล์

แต่ความพิเศษอยู่ตรงที่…พนักงานในร้าน…นอกจากจะมีพนักงานที่เป็น “คน” แล้ว…

ยังมีพนักงานที่เป็น “แมว” ด้วย!!!

.

.

.

คือในร้านก็จะมีน้องพนักงานแมวอยู่หลายตัว…ถูกปล่อยอยู่ในร้านอย่างอิสระ ไม่มีการขังอยู่ในกรง หรือว่าผูกเชือกมัดไว้กับขาเก้าอี้ใดๆทั้งสิ้น

.

.

.

แล้วลูกค้าที่เข้ามาใช้บริการ ก็สามารถเล่นกับน้องเหมียวได้อย่างจุใจ….เมี้ยววววววววววววววววววว

.

.

.

แต่ว่า…แต่ละร้าน ก็จะมีกฎระเบียบในการเล่นกับแมวที่แตกต่างกันไป เช่นบางร้านให้อุ้มกอดรัดฟัดเหวี่ยงได้ บางร้านให้อุ้มไม่ได้ แต่ถ้าน้องแมวเดินมานั่งบนตักของเราเองก็ไม่มีปัญหา หรือถ้าแมวหลับอยู่ก็ห้ามไปกวน เป็นต้น

.

.

.

นอกจากนี้บรรยากาศของร้าน หรือการตกแต่งภายในร้านก็จะเป็นสไตล์อบอุ่น…ให้ความ รู้สึกเหมือนบ้านจริงๆ เพราะฉะนั้นเวลาที่ลูกค้าเข้ามาใช้บริการ ก็จะรู้สึกเสมือนประหนึ่งเป็นบ้านของตัวเองยังไงอย่างงั้น

.

.

.

ร้านเนะโกะคาเฟ่นี่…ถือได้ว่าเป็นสวรรค์ของคนรักแมว…ที่ไม่มีปัญญาจะเลี้ยงแมวในญี่ปุ่น

ที่บอกว่า ไม่มีปัญญาจะเลี้ยงแมวก็เพราะจากสาเหตุหลักสองประการ

1. แพง…วันก่อนเดินไปดูกับยุ่น…น่ารักสุดๆๆๆๆๆ แต่พอเห็นราคาแล้วแทบเป็นลม…ตัวละ 2 แสนเยน เท่านั้นเอง -_-‘

2.แมนชั่น และอพาร์ทเมนท์หลายๆที่ในญี่ปุ่น มีกฎห้ามเลี้ยงสัตว์

.

.

.

แต่ในญี่ปุ่น มีกลุ่มคนที่รักแมวอยู่มาก…เนะโกะคาเฟ่ก็เลยเกิดขึ้นมาเพื่อตอบสนองความต้องการของกลุ่มคนเหล่านี้…ซึ่งในกลุ่มคนเหล่านี้…ก็มีพิมเป็นหนึ่งในนั้นด้วย ^_^

.

.

.

เนะโกะคาเฟ่นี่ไม่ได้มีอยู่แค่ในโตเกียวเท่านั้นนะคะ…คือมีกระจายอยู่ทั่วประเทศเลย

แต่เนะโกะคาเฟ่ที่จะพาไปในวันนี้…อยู่ที่ ฮาราจุกุ ค่ะ

ชื่อร้าน cat room chamamo

.

.

.

ก่อนเข้าร้านก็จะมีที่ให้ล้างมือ

.

.

.

ถอดรองเท้า แล้วใส่สลิปเปอร์ของร้านให้เรียบร้อย…

.

.

.

พร้อมกันรึยัง…จะเข้าร้านแล้วนะคะ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

เข้ามาถึงในร้าน…ก็จะมีพนักงานของร้าน “ที่เป็นคน” (ฮ่าๆๆ) เข้ามาต้อนรับ

แล้วก็จะเอาแอลกอฮอล์มาฉีดให้เราทำความสะอาดมืออีกรอบ

.

.

.

จากนั้นก็เข้าไปคุยกับตรงเคาท์เตอร์ว่าต้องการจะใช้บริการของร้านนานเท่าไหร่

.

.

.

พนักงานแมวทุกตัวน่ารักมากๆๆๆๆ…>_<

น่ารักสุดๆๆๆ แบบทนไม่ไหว แทบอยากจะขโมยกลับบ้าน

.

.

.

เริ่มกันที่พนักงานคนแรก…ชื่อ “ลั้นจิคุง” เป็นการอ่านภาษาอังกฤษคำว่า Lunch ด้วยสำเนียงคนญี่ปุ่นค่ะ

.

.

.

เกาคอๆๆ

.

.

.

ลั้นจิเริ่มเคลิ้มมม

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

น่ารักสุดๆๆ

.

.

.

.

.

.

เคลิ้มสุดๆๆ

.

.

.

ช้างยุ่นใช้งวงลูบหัวลั้นจิอย่างอ่อนโยน

.

.

.

.

.

.

ลั้นจิขาสั้น…ดุ๊กดิ๊กน่ารักที่สุด!!!!

ตอนนั่งอยู่ไม่รู้ว่าขาจะสั้นขนาดนี้…พอยืนขึ้นมานี่ตกใจมาก…

กรี๊ดดดดดดดด ขาสั้น น่ารักที่สุด เหมือนแมวไส้กรอกกกกกก!!!

.

.

.

ชื่อ “ไค” ครับผม

.

.

.

ลั้นจิคุง กับไคคุง นั่งจุ้มปุ๊กน่ารัก

.

.

.

พนักงานหนุ่มคนนี้…ชื่อ “ปุริ้นสึ” หรือว่า “ฮะจิ” ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน เพราะว่า ปุริ้นสึ กับฮะจิเป็นฝาแฝดกัน

หน้าตาเหมือนกันมากๆ แยกไม่ออก

.

.

.

ให้บริการลูกค้ามาทั้งวัน…เหนื่อยมาก ขอผมงีบแป๊บนึงแล้วกันนะครับ คร่อกกกกก

.

.

.

เห็นผมนุ่มสลวยสวยเก๋ ดูเริ่ด เชิด หยิ่งแบบนี้…

แต่ผมเป็นเด็กชายนะครับบบบบ ชื่อ “โมโคล่า” ครับผมมมม

เมี้ยวววววววววววว

.

.

.

และนี่…เจ้าชายประจำร้าน…ชื่อ “วาริเอนเต้” คุง ครับผม

.

.

.

หล่อสุดๆๆๆ แผงคอนุ่มฟูได้อีก

.

.

.

เดี๋ยวจะเอาชุนจังที่บ้านมาสู้ โฮะๆๆ คิดว่าหล่อสูสีกันเลยนะ

.

.

.

วาริเอนเต้ค่อนข้างเล่นตัว…ชอบยืนหล่อเป็นเจ้าชายแบบเดี่ยวๆ หรือไม่ก็…

โดดดึ๋งดั๋งขึ้นไปนอนห้อยขาอยู่บนขอบกำแพงแบบในรูป

.

.

.

“ชุระมิสึคุง” มาเลียขนแต่งตัวให้“มิรุคุคุง”ที่นอนหลับคร่อกฟี้อยู่

น่ารักมากๆ…ท่าทางสองตัวนี้จะสนิทกัน

.

.

.

.

.

.

ร้านเล็กๆ…แต่น่ารักและอบอุ่น

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ยิ้มหวานให้กล้องด้วย

.

.

.

ตอนแรก…กะว่าจะอยู่แค่ 30 นาที…

แต่ไปๆมาๆ …กลายเป็นหนึ่งชม.

ค่าเสียหายก็…ตกคนละ 1,000 เยน เป็นราคาที่รวมเครื่องดื่มแล้วด้วย 1 แก้ว

.

.

.

สำหรับแฟนพันธุ์แท้ของแมวแล้ว เรียกได้ว่า…คุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม!!

พอออกมาจากร้าน ช้างยุ่น…ถึงกับหันมาบอกว่า…

กลับไทยเมื่อไหร่ เลี้ยงทันที!!!

ยุ่นไม่เคยนึกเลยว่าแมวจะน่ารักได้ขนาดนี้!!!

.

.

.

โฮะๆๆๆๆ ในที่สุด…ก็ถูก brainwashed ด้วย เสน่ห์ของแมวไปอีกคน

.

.

.

เมี้ยวววววววววววววววววววววววว!!!