ครั้งแรกในชีวิต…กับ…ดอกไม้ไฟที่โจฟุ (調布)

เคยเปรยๆไว้ในโพสต์ก่อนว่า…อีกไม่นานจะได้ไปดูดอกไม้ไฟ…ฮูเร่ๆๆๆ

.

.

.

.

.

ซึ่งการดูในครั้งนี้ พูดได้เลยว่ารอคอยอย่างตื่นเต้นตูมตามมากๆ

.

.

.

.

.

เพราะนอกจากจะเป็นครั้งแรกในชีวิตที่จะได้เห็นดอกไม้ไฟแบบระยะประชิด ไม่ใช่ดูผ่านจอทีวีเหมือนที่ผ่านมา…

.

.

.

.

.

ยังเกิดจากการที่ถูกดร.ยุ่นพูดบิ๊วอย่างต่อเนื่องมาตั้งแต่เมื่อปีที่แล้วที่พลาดไม่ได้ไปดูว่า…

“การดูพลุในญี่ปุ่นนี่สุดยอดมากๆ…พลุสวยสุดๆ…แถมพอดูจบจะรู้สึกว่าคุ้มสุดๆที่อุตส่าห์ตรากตรำมาดู”

.

.

.

.

.

ฟังจบก็งง…หืมมมมม…ตรากตรำ???

.

.

.

.

.

ยุ่นก็เล่าต่อ(แกมขู่)ให้ฟังว่า…

“พิม…คนมันเยอะมากกกกกกกกกกกก เราต้องเบียดเสียดยัดเยียดอัดกันเป็นปลากระป๋องกับผู้คนตั้งแต่บนรถไฟ บนถนน ไปจนถึงที่นั่งดู”

.

.

.

.

.

ตอนนั้นก็เถียงยุ่นกลับไปว่า…

“คนเยอะเหรอ…อู๊ยยยยยยยยยยยยยยยยย…เบมากๆค่ะที่รักก…ผ่านประสบการณ์ขึ้นรถไฟช่วง rush-hour มาอย่างโชกโชน…ไม่เชื่อหรอกว่ามันจะมีอะไรที่อนาถกว่านั้นอีกกกก”

.

.

.

.

.

ยุ่นทำหน้าเซ็งเล็กหน่อย…แนวเหนื่อยหน่ายใจประมาณว่าบอกอะไรไปไม่เคยจะเชื่อเลยวุ้ยย…แต่ก็ยังมีสปิริตเล่าให้ฟังต่อว่า…

“อ่ะๆๆ ไม่เชื่อก็ตามใจ…เดี๋ยวพิมเห็นก็รู้เอง…เอ้อ…แล้วอย่างช้าที่สุด…ต้องไปถึงก่อนเวลาเริ่มจุดพลุ　4 ชม.นะ ไม่งั้นเดี๋ยวไม่มีที่นั่ง”

.

.

.

.

.

ฟังประโยคนี้จบ นั่งเก้าอี้อยู่ถึงขั้นเกือบตกเก้าอี้…อารมณ์ประมาณ…

“อะไรนะ!!!!! บร้าเปร่าาาาาาาาาา!!!! นี่จะเดินทางไปดูพลุ หรือจะไปแอร์พอร์ตเตรียมบินไปเรียนต่อเนี่ยะ ทำไมต้องล่วงหน้าขนาดนั้น!!!”

.

.

.

.

.

ในใจก็คิดว่า…บ้าๆๆๆ ไม่มีทางอ่ะ เวอร์ไปแล้วววววว…รู้นะ ว่าคนญี่ปุ่นเป็นโรคเห่อ…ชอบจองที่…ชอบต่อคิว…อย่างที่อาจจะเคยเห็นใจข่าวบ่อยๆว่า เวลาที่มีการเปิดขายเกม หรืออะไรก็แล้วแต่ที่ทั่วโลกกำลังคลั่งกันอยู่ ชาวญี่ปุ่นจะไปปูผ้านอนรอต่อคิวกันตั้งแต่คืนก่อนที่จะมีการเปิดขาย

.

.

.

.

.

แต่นี่สถานที่แสดงพลุมันใหญ่มากๆไม่ใช่หรอ แล้วคือจะมีคนเป็นหมื่นๆพร้อมใจกันมาก่อนเวลาขนาดนั้นเลยหรอ…แล้วเราไปกันแค่สองคน…มันจะไม่มีที่ว่างพอที่จะปูเสื่อขนาดย่อมสำหรับสองคนนั่งเลยรึยังไง…มีคำเถียงในใจเยอะแยะมากมาย…ไม่เชื่อๆๆๆ…ฮ่าๆๆๆ

.

.

.

.

.

จนกระทั่ง…วันที่แสดงพลุครั้งแรกในโตเกียวก็มาถึง…

.

.

.

.

.

วันเสาร์ที่ 18 กรกฎาคม 52…โดยครั้งแรกนี้…จัดขึ้นที่ 調布　(โจฟุ)

.

.

.

.

.

พิมบอกยุ่นว่า เดี๋ยวเราออกจากบ้านกันตั้งแต่สายๆเลยดีกว่า…ยุ่นได้ยินก็ทำท่าตื่นเต้นดีใจ…ประมาณว่า ในที่สุดพิมก็เชื่อยุ่นแล้ว…

.

.

.

.

.

แต่เปล่า…ฮ่าๆ…พิมบอกยุ่นว่า…

“ไปแวะชินจูกุกันก่อน…ไปซื้อ accessories เพิ่มเติมสำหรับชุดยูกาตะ  แล้วก็ซื้อขาตั้งกล้องใหม่ด้วย อันเก่ามันไม่ไหวเลี้ยวววว”

.

.

.

.

.

ดร.ยุ่นหน้าจ๋อย…แต่ก็ต้องตามน้ำ…บ้านนี้ภรรยาเสียงดังกว่า…ช่วยไม่ได้หนิเนอะ โฮะๆๆ

.

.

.

.

.

ยังไม่ได้ใส่ชุดยูกาตะ…เพราะ…ใส่ได้มั่วมากๆ ดูยับยู่ยี่ ไม่สวยงาม…ยังต้องฝึกอีกหน่อย

เลยขอผลัดตัวเองเป็นอาทิตย์หน้าที่จะไปดูพลุอีกครั้งที่แม่น้ำสุมิดะ

.

.

.

.

.

วันนี้ร้อนมากๆๆ จริงๆแล้วอึมครึมนะ แดดไม่มี…แต่มันอบอ้าวสุดๆ

ในใจก็ลุ้นอยู่ตลอดว่า…ฝนอย่าตกนะๆๆ ถ้าตกลงมาก็จบเห่เลย…

ทุกอย่างต้องถูกยกเลิกกกก

ไม่นะๆๆ ยอมไม่ได้เด็ดขาด อุตส่าห์ตั้งตารอวันนี้มานานเป็นปีๆ

.

.

.

.

.

พอเดินทางมาถึงชินจูกุ

.

.

.

.

.

ก่อนจะเดินซื้อของ…ก็ต้องขอแวะเติมน้ำมันกันเล็กน้อย

ไม่งั้นรถถังกับรถมินิออสตินเครื่องอาจจะดับกลางทางได้

.

.

.

.

.

ปั๊มน้ำมันที่แวะ…เป็นปั๊มประจำ…ชื่อ “ฮานะมารุ” (はなまる) ร้านสำหรับคนรักอุด้งค่าาา

ต้องให้เครดิตแม่แตงโมหน่อยนึง

เพราะเป็นคนจุดประกายเอนทรานซ์ให้พิมกับยุ่นมาเป็นแฟนพันธุ์แท้ที่นี่ได้

คือ เห็นร้านนี้มาตั้งนานนม..

แต่ก็ไม่เคยได้เข้าไปลองกินซะทีจนแม่แตงโมมาเยี่ยมแล้วชวนพิมกับยุ่นเข้าไปลองกิน

หลังจากนั้น…ฮ่าๆๆ…ติดกันจั๋งหนึบ…เพราะนอกจากจะอร่อยเหาะ แล้วยังถูกสุดๆ

เหมาะสำหรับช่วงเวลาที่ต้องการเก็บเงิน หรือถังแตกมากๆ

.

.

.

.

.

ท้อปปิ้งหลากหลาย…น้ำซุปกลมกล่อม…เล่าไปนี่น้ำลายก็ฟูมปากไป

.

.

.

.

.

กินเสร็จ จะต้องกลิ้งออกจากร้าน…ว่างั้น??

.

.

.

.

.

เมนูประจำของพิม…ตั้งแต่วันแรกที่สั่ง จนถึงวันนี้ยังไม่เคยเปลี่ยน…

“คิทซึเนะ” (きつね) ขนาดเล็ก หรือที่ภาษาญี่ปุ่นเรียกขนาด “โชว” (小)

สังเกตเส้นขาวอวบ…นุ่มสุดๆ

.

.

.

.

.

ให้รางวัลตัวเองเนื่องในโอกาสที่ช่วยลดโลกร้อนด้วยการไม่เปิดแอร์ตอนเที่ยงสองวันติดกัน…

(คิดว่าข้ออ้างนี้ฟังขึ้น?)

.

.

.

.

.

คงไม่ต้องบอกว่าชามนี้ของใคร…

เฮ้ออ…เห็นแล้วก็สงสาร

เต็มไปด้วยสาหร่ายเขียวๆ

.

.

.

.

.

เติมน้ำมันเสร็จเรียบร้อย รถถังและมินิออสตินก็ออกไปปฎิบัติการช้อปปิ้งตามรายการที่ต้องซื้อ

.

.

.

.

.

เสร็จเรียบร้อยก็ออกเดินทาง…

.

.

.

.

.

อย่างที่เคยเล่าไปตอนต้นว่า…ยุ่น…แนะนำว่า…ควรไปถึงก่อนเวลาเริ่ม 4 ชั่วโมง…

ซึ่งนั่นหมายความว่า ต้องไปถึงสถานที่แสดงพลุตอนบ่าย 3 โมงครึ่งโดยประมาณ

แต่กว่าจะกินข้าว ซื้อของเสร็จ ก็เกือบๆจะสี่โมงเย็นเข้าไปแล้ว

(แหะๆ เพราะมีเดินออกนอกเส้นทางเล็กน้อย…ก็นะ…ชินจูกุมันมีมารเยอะอ่ะ)

.

.

.

.

.

ในใจพิมตอนนั้นชิลล์มากๆ คิดว่าโอ๊ยยย ถมเถ…เลยบอกยุ่นว่า

เดี๋ยวเราออกจากชินจูกุซักห้าโมงเย็นนะ…อย่าเร่งรีบมากเลย เชื่อสิ มันไม่ “โรค” ขนาดนั้นหรอก

(ชีกล้าเนอะ…ไม่เคยไปดูแล้วยังอาจหาญไปแนะนำคนที่เค้าอยู่ญี่ปุ่นมา 6 ปีแล้ว)

.

.

.

.

.

จุดนั้นดร.ยุ่นก็เหมือนถอดใจ…เลย…ตามน้ำไป ไม่พูดไม่ขัดขวางหรือพูดขู่อันใดอีก ฮ่าๆๆ

(แต่ก็คงจะแอบรอหัวเราะอย่างสะใจอยู่ลึกๆ ชิมิ!!!)

.

.

.

.

.

พอห้าโมงเย็น ก็ออกเดินทาง

.

.

.

.

.

บนรถไฟ…ก็แน่นนะ…แต่ก็ยังไม่ค่อยรู้สึกอะไรมาก

จริงๆเริ่มหวาดหวั่นกับคนพูดของยุ่นเหมือนกัน แต่ก็พยายามข่มความรู้สึกเอาไว้ ไม่ได้ๆ เดี๋ยวเสียฟอร์ม

.

.

.

.

.

มาถึงแล้ว…สถานีที่ลง…ฟุดะ (布田)

จริงๆแล้วจะเลยไปอีกสถานีนึงเพื่อไปลงที่สถานีโจฟุเลยก็ได้…แต่สำหรับพวกใช้ตั๋วฟรี…สถานีนี้จะเดินใกล้กว่า

.

.

.

.

.

คู่รักเดินกันหนุงหนิง…

บอกยุ่นเหมือนกันว่า ให้ซื้อยูกาตะมาใส่ด้วยกัน

แต่ยุ่นบอกว่า ไว้ปีหน้าๆ เพราะซื้อมาปีนี้ก็ต้องทิ้งไปเลย

ปีหน้าคงต้องซื้อใหม่เพราะไซส์มันไม่ได้

โฮะๆๆๆๆ  ขี้โม้จริงๆ

.

.

.

.

.

เริ่มเหงื่อตก…ทำไมมันแออัดขึ้นเรื่อยๆ

.

.

.

.

.

พนักงานบนสถานีรถไฟทำงานกันอย่างหนัก เพื่อจัดระเบียบการเดินของผู้โดยสารที่เพิ่งลงรถไฟมา

.

.

.

.

.

เริ่มหวาดกลัวว่าคำพูดของดร.ช้างยุ่นมากขึ้นเรื่อยๆ

.

.

.

.

.

ดร.ช้างยุ่นบอกไม่ให้โชว์รูปหน้า…กลัวคนตกใจว่าทำไมผอมจัง กักๆๆๆๆ

เลยต้องทำเป็นแบบนี้แทน

(นี่…ถ้าปลายปีไม่ผอมจริงพิมจะกลายเป็นเด็กเลี้ยงแกะทันทีเลยนะ…เพราะฉะนั้น สู้ๆๆ)

.

.

.

.

.

คนเยอะเป็นแพแบบนี้ตั้งแต่หน้าสถานีงั้นหรอ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

กรีดร้องอย่างเจ็บปวดที่สุด!!!!!!!!!!!!!!!!

.

.

.

.

.

รู้สึกเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะเยาะของยุ่นแว่วเข้าหู

โฮๆๆๆๆๆ เค้าขอโทษที่ไม่เชื่อฟังงงงงงงงง

.

.

.

.

.

แวะซื้อเสบียงระหว่างทางที่เซ้บุ้งอีเล้บุ้ง (7-11 ออกเสียงแบบชาวจาปัง)

.

.

.

.

.

แอลกอฮอล์เล็กน้อย เผื่อช่วยทำให้พลุดูวิ้งๆสวยงามขึ้น

.

.

.

.

.

เดินมาเรื่อยๆ…เจอเซ้บุ้งอีกแล้ว…

ร้านรวงแถวนี้วันนี้ขายดีเป็นเทน้ำเทท่ากันเลยทีเดียว

.

.

.

.

.

หนูน้อยใส่ยูกาตะตัวจิ๋วน่ารัก

.

.

.

.

.

แรงมากกกกกก…ยอมน้อยหน้าคนซะที่ไหนกัน!!!

.

.

.

.

.

เดินมานานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ จำไม่ได้ ลืมจับเวลา

มัวแต่เม้าท์กับฝาชีจนเพลิน

และแล้วก็มาถึง…

อย่างไม่ทันตั้งตัว

.

.

.

.

.

จุดนี้จะโดนยุ่นหัวเราะเยาะอีกมั้ยหว่าเรา

ตัวเย็นขึ้นมาในบัดดล…คือกลัวขนหัวลุกขึ้นมาว่าจะหาที่นั่งไม่ได้

.

.

.

.

.

เดินๆตามชาวบ้านเค้าไปเรื่อยๆ

.

.

.

.

ถึงทางเข้าของจริงแล้ววววว…ตื่นเตร้วๆๆ

.

.

.

.

.

แลซ้าย…เอิ่มมมมม…ก็เยอะนะ…แต่ก็กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจว่า

อ่ะโด่…นึกว่าจะคลั่งกว่านี้ ชิๆๆๆ

ยุ่นเห็นพิมทำหน้าตาเหมือนสะใจ เลยรีบบอกว่า…

ซ้ายน่ะ ไม่ต้องไปมอง เพราะถือว่าเป็นโซนหลังแทบจะสุด

เห็นมั้ยว่าที่เราเข้ามาคือประตูที่ 9 แล้วเหมือนว่าจะมีถึงประตูที่ 11 หรือยังไงนี่แหละ

เพราะฉะนั้น…กรุณาแลเบื้องขวา…

.

.

.

.

.

เอิ่ม…ขอบอกว่าสุดลูกหูลูกตาค่ะ

จริงๆสุดขอบรูปแล้วยังมีต่อไปอีกไกลมากๆๆ

แล้วที่ว่างๆที่เห็นตรงกลางนั่นน่ะ เป็นทางเดิน เค้าห้ามนั่ง…

แต่ตอนหลังที่การแสดงเริ่มไปแล้วก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีคนแหกกฎนั่งมั่วไปบ้างรึเปล่า

.

.

.

.

.

ตอนนั้นนี่ พิมช้อคไปชั่วขณะจริงๆ คือเห็นในรูปอาจจะดูไม่เยอะเท่าไหร่

แต่ของจริงคนเยอะยั้วเยี้ยะมากกกกกกกก

คิดในใจตั้งแต่ตอนที่เห็นว่า

แย่แน่ๆๆ ไม่มีที่นั่งแน่ๆๆ ถึงตอนแรกจะคิดว่า จะอะไรมากกกยะ ชั้นมากันแค่สองคน…มีชัวร์

แต่ภาพเบื้องหน้าที่เห็น มันดูเหมือนกับมีแต่ คน คน คน แล้วก็คน เต็มไปหมด

.

.

.

.

.

นี่เดินกันมาจนสุดเขตตั๋วฟรี…เลยไปอีกเข้าไม่ได้ เพราะเป็นโซนของพวกเสียตังค์ และต้องจองล่วงหน้าเท่านั้น

จริงๆพอมีที่ว่างนะ…แต่มันแคบมากๆ จะปูผ้าที่เตรียมมาได้ไงอ่ะ

มาสองคน…แต่อีกคนเป็นช้างนะ!!!! ข้าวของก็มีเยอะแยะ!!!!

.

.

.

.

.

สุดท้าย…มองซ้ายมองขวา…แล้วก็แทรกตัวลงแถวๆทางเดินนั่นแหละ

ไม่รู้เหมือนกันว่าน่าเกลียดรึเปล่า…แต่ไม่ไหวละ

พอปูผ้าปุ๊บ…มีคนทำตามเพียบบ ฮ่าๆ คนญี่ปุ่นนี่เป็นพวกตามน้ำจริงๆ

ขอให้มีคนเริ่ม…

.

.

.

.

.

วันนี้พาลูกน้อยมาเที่ยวด้วยยย…ลูกอิ๋ว และลูกชัย

.

.

.

.

.

โรม้านซ์มากๆ

.

.

.

.

.

เสบียงเล็กน้อย ที่กะไว้กินตอนดูพลุ แต่กลายเป็นว่าซัดกันเรียบตั้งแต่พลุยังไม่เริ่มมมม!!!

ก็มันหิวอ่ะ เหนื่อยสุดๆ ร้อนสุดๆ เดินไกลสุดๆ เบียดสุดๆ ด้วยนะ

(ดูร้อนตัวนะ…ยังไม่มีใครว่าไรซักหน่อย)

.

.

.

.

.

เบียร์ของโจฟุ…ที่สวยแต่รูปจูบไม่หอมมมมม

.

.

.

.

.

เอิ่ม…เจอแบบนี้ใครจะอดใจไหวววววว

.

.

.

.

.

ท้องฟ้าเริ่มมืดลงเรื่อยๆ อีกไม่นานเกินรอออออออ

.

.

.

.

.

เริ่มแล้วววววววววววววววววววววว!!!!!

.

.

.

.

.

ตะลึง…

.

.

.

.

.

งึงงัน…

.

.

.

.

.

รวมเป็น…ตะลึงงึงงัน

แม่เจ้า…สุดยอดอ่ะ สวยงาม น่ารักมากๆ

ภาพนิ่งก็งามอย่างนึง…แต่สู้ของจริงไม่ได้แม้แต่น้อยนิด

.

.

.

.

.

เดี๋ยวจะหาว่าโม้…ลองไปดูของจริงกันหน่อยมั้ยยยยยย

แนะนำให้กดปุ่ม HQ เวลาดูนะคะ

มีหลายไฟล์มากๆ เลือกดูเอาตามใจชอบเด้อออ

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

และสุดท้าย

.

.

.

.

.

ไม่รู้จะบรรยายเป็นความรู้สึกยังไงดี…

คือมันสุดๆซะยิ่งกว่าสุดๆ

ทั้งตื่นตา ตื่นใจ ตื่นเต้น…สารพัดจะตื่น

ใครวางแผนจะมาเที่ยวญี่ปุ่น อยากให้ลองพิจารณาช่วงที่มีดอกไม้ไฟไว้ด้วยก็ดี

ลองมาดูด้วยตาแล้วจะรู้ว่า…มันไม่ธรรมดาจริงๆ

.

.

.

.

.

เฮ้อ…ขากลับ…อนาถกว่าขามาหลายเท่านัก จุดนี้ใครอยากเข้าห้องน้ำแนะนำให้เข้าฌาณแทนจะง่ายกว่า

.

.

.

.

.

เดินด้วยสปีดหอยทากกลับบ้าน…อ่อนแรงและหิวโหยยยย

.

.

.

.

.

ดังนั้นคงจะไม่ผิดเท่าไหร่ หากคนพยายามลดความอ้วนสองคน จะแวะเติมพลังชีวิตให้กับตัวเอง

.

.

.

.

.

เอิ๊กๆๆๆ ใครสั่งให้มาตั้งร้านอยู่ใกล้บ้านชั้นขนาดนี้ยะ!!!!

แล้วดึกขนาดนี้แล้วทำไมไม่ปิดร้านนนน

คนอื่นเค้าปิดหมดแล้ว!!!

มาเปิดล่อตาล่อใจทำไม…หึ่ยยย…รมณ์เสีย

.

.

.

.

.

เป็นอันจบวันเที่ยวอีกหนึ่งวัน

.

.

.

.

.

วันเสาร์หน้า มีนัดดูพลุอลังการที่สุดในโตเกียวที่จะจัดริมแม่น้ำสุมิดะ

.

.

.

.

.

คราวนี้จะมาในชุดยูกาตะด้วย ไม่พลาดแน่ๆ โฮะๆๆ ติดตามชมกันได้นะคะ

.

.

.

.

.

เป็นบล็อกที่ถึกมากกกกก ขอตัวไปนั่งนวดตาตัวเองก่อน

2009/07/21 | Categories: U & Me | Tags: ญี่ปุ่น, ดอกไม้ไฟ, ท่องเที่ยว, ประทับใจ, พลุ, วันหยุด, โจฟุ, โตเกียว | 7 Comments